Piet Cornelissen
Veel verhalen had ik reeds gehoord,op een zaterdag in 1975 mocht ik kennismaken met hem. Een grote luidruchtige man, zo had ik hem mij voorgesteld. Ik betrad de speelzaal voor aanvang van de wedstrijd. Mijn broer Ove moest spelen voor Eureka, ik mocht mee als toeschouwer. Een oude man met een kaal hoofd schikte de stukken, prepareerde de klokken, verdeelde de notatiebiljetten. Hij keek op over zijn bril en zei: ‘Hallo Ove, is dit nu je broertje?’
..... (24-29)!
Was dìt nu Piet Cornelissen?
Hij nam ons mee naar de bar en bestelde een drankje. Ik sprak hem aan met meneer...
Zaterdag 26 januari 2002 ontving ik een droef bericht van John van den Borst: Piet Cornelissen is niet meer! Beelden flitsten door mijn hoofd, Piet was een bijzonder man. Met hem heb ik schitterende momenten beleefd, de glorietijd van Eureka was zonder hem onmogelijk geweest. De secretaris was vergroeid met de club, Piet was Eureka! Geen misplaatste uitspraak, want waar Eureka was, daar was ook Piet. Met zijn kenmerkende stijl drukte hij zijn stempel de vereniging, wist als secretaris de leden op te zwepen tot sportieve resultaten, tot eendracht, tot gezelligheid. Vele kostbare herinneringen bewaar ik aan die tijd.
De secretaris van Eureka nam zijn taak zeer serieus. Hij had de leiding van de club strak in handen. Piet wist op onnavolgbare wijze de leden, verspreid wonend over de provincie, ja zelfs over het hele land, te binden aan zijn zo dierbare Eureka. Gewoonlijk verliep de communicatie schriftelijk, Piet kon prachtig schrijven. In bloemrijke bewoordingen nodigde hij ons uit voor de komende wedstrijd. Een citaat:
Op zaterdag 20 februari a.s. is de wedstrijd :
Gouda - Eureka
Vertrek uit Heerlen : 8 uur 20, O.K. Wees present.
Aankomst Utrecht: c.a. half elf.
Vertrek uit Utrecht (naar Gouda) 10 uur 49.
Dan c.a. 30 minuten wandelen. /Of bij slecht weer de buslijn
72 nemen. Tot halte Concordia.
Vertrek bus : 11 uur 30. (duur 10 minuten )
Wandelen gaat via de markt en Gemeentehuis enz, Vragen naar de
Westhaven.
En dan de brug over en wij arriveren op de Oosthaven. En daar
is het lokaal.
No 31 Frank.
Allemaal ingewikkeld, maar Piet moet het toch weten. Of niet
soms?
Eddij Zijlstra speelt niet mee. Hij is op vakantie in
Oostenrijk. Die kloot------
Speelt gewoon Piet mee. Hij is in prima vorm.
Gouda - Eureka
Vertrek uit Heerlen : 8 uur 20, O.K. Wees present.
Aankomst Utrecht: c.a. half elf.
Vertrek uit Utrecht (naar Gouda) 10 uur 49.
Dan c.a. 30 minuten wandelen. /Of bij slecht weer de buslijn
72 nemen. Tot halte Concordia.
Vertrek bus : 11 uur 30. (duur 10 minuten )
Wandelen gaat via de markt en Gemeentehuis enz, Vragen naar de
Westhaven.
En dan de brug over en wij arriveren op de Oosthaven. En daar
is het lokaal.
No 31 Frank.
Allemaal ingewikkeld, maar Piet moet het toch weten. Of niet
soms?
Eddij Zijlstra speelt niet mee. Hij is op vakantie in
Oostenrijk. Die kloot------
Speelt gewoon Piet mee. Hij is in prima vorm.
Uit een andere brief een passage die eveneens karakteristiek is voor Piets taalgebruik. Hij doet hierin een poging mij te strikken voor de onderlinge van Eureka:
Eddij, Paul, Johan spelen zich in vorm te Heerlen. Ook Jo
Gorissen speelt in de 2e- klasse A.
pers.kamp.v.Limburg. Wat hij heeft gemaakt tegen Harry
Velraeds is mij onbekend.
m.a.w. alleen Frank Verdel is nu ergens werkloos, met het
dammen.
Wel heeft onze Frank het damkampioenschap van Kerkrade op zijn
naam gebracht.
P rima Frank.
Maar dat is nu alweer verleden tijd.
Ik weet, het is een grote opoffering voor je om deel te nemen
met ons kampioenschap van HEERLEN (!)
Maar Frank, de medaille heeft 2 kanten. Ik zie jou liever in
het damkamp. van Heerlen, als in het kamp. van Kerkrade.
Ook Johan Sons, Eddij Zijlstra, Paul Nitsch, Piet Cornelissen
(vanzelfsprekend) Joep Bruggeman, Harry Passage, Hein Heunen,
Jan Heijnen, enz. enz. delen deze mening.
Je moet begrijpen voor Eddij en Paul en Johan zou dit gewoon
fantastisch zijn.
En voor mij, jij geeft ergens aan een toernooi een cachet van
sterkte. Of niet soms?
Gorissen speelt in de 2e- klasse A.
pers.kamp.v.Limburg. Wat hij heeft gemaakt tegen Harry
Velraeds is mij onbekend.
m.a.w. alleen Frank Verdel is nu ergens werkloos, met het
dammen.
Wel heeft onze Frank het damkampioenschap van Kerkrade op zijn
naam gebracht.
P rima Frank.
Maar dat is nu alweer verleden tijd.
Ik weet, het is een grote opoffering voor je om deel te nemen
met ons kampioenschap van HEERLEN (!)
Maar Frank, de medaille heeft 2 kanten. Ik zie jou liever in
het damkamp. van Heerlen, als in het kamp. van Kerkrade.
Ook Johan Sons, Eddij Zijlstra, Paul Nitsch, Piet Cornelissen
(vanzelfsprekend) Joep Bruggeman, Harry Passage, Hein Heunen,
Jan Heijnen, enz. enz. delen deze mening.
Je moet begrijpen voor Eddij en Paul en Johan zou dit gewoon
fantastisch zijn.
En voor mij, jij geeft ergens aan een toernooi een cachet van
sterkte. Of niet soms?
Lange treinreizen naar Holland; Piet was altijd van de partij. Hij regelde de treinkaartjes, zorgde dat ieder op de juiste tijd op de juiste plaats was. Natuurlijk ook hier weer zenuwen.
"Zalt John en Ove op tijd zijn in Den Bosch? Frank, kijkt eens of je ze ziet! Hun trein zalt
toch geen vertraging hebben?
En als het tweetal opdook dan uitte Piet zijn opluchting middels de opmerking: Dat zijn weer vier punten voor Eureka!
Om de tijd te doden werd onderweg een kaartje gelegd. Toepen was meestal het spel. Piet speelde dan zeer gedreven, was welhaast fanatieker met een vuistvol kaarten dan gezeten achter het bord. Eddy Zijlstra en ik mochten dat regelmatig ondervinden. Een stommiteit met kaarten werd harder afgestraft dan een schijfje verliezen tijdens een dampartij! "Hoe kunt je nou meegaan met hem, je weet toch dat hij geen harten hebt. Gewoon waardeloos!"
Voor aanvang van een wedstrijd was de spanning het hoogst. Opstellingen werden gemaakt, doorgegeven aan de arbiter. Met een rechtlijnige logica bekeek Piet het resultaat ; "Frank, je moet tegen dezelfde speler als vorig jaar. Toen hebt je gewonnen, dus jij hebt vandaag weer twee punten"
Tegen een ander klonk het dan; "Paul, volgens John moet jij je tegenstander kunnen pakken." Zo wist Piet al bijna bij voorbaat de einduitslag. Mocht je hieraan twijfelen, dan praatte Piet je naar het door hem bepaalde eindstand toe!
Zelf dammen deed Piet liever niet. Hij gaf de voorkeur aan de zijlijn. Met een jonge klare in de hand coachte hij zijn mannen;"Kom op, twee punten pakken", zei hij onderwijl een krachtig gebaar makend met gebalde vuist. "Ja maar Piet, ik sta niet zo goed, ik denk niet dat ik ga winnen."
"Gaat naar je bord, je moet twee punten pakken voor de club, zeekut...!" was dan zijn repliek. Ik moet toegeven, menigmaal heeft zijn peptalk effect gehad, ging ik met hernieuwde energie achter het bord plaatsnemen, nieuwe mogelijkheden naspeurend.
Neen, spelen voor Eureka 1 was voor Piet té zenuwslopend. De enkele keren dat hij als invaller moest aantreden was hij niet bijster succesvol. Maar dat wil niet zeggen dat Piet niet kon dammen. Dat mocht onder anderen Eddy Zijlstra eens meemaken op de clubavond. Een onnauwkeurigheid van Eddy in de opening werd prima benut. Piet nam Eddy in een opsluiting. In de stand van het diagram speelde Eddy het voor de hand liggende 31-27 Piet dacht eventjes na, zag een combinatie en sprak Eddy op schoolmeesterachtige wijze toe: "Ik gelooft dat dat niet goed is. Piet speelt nu die, die, daarna slaat ik zo en zo" Zijn hand wees
de slagzet aan, terwijl hij zijn tegenstander aankeek, in de hoop deze een goedkeurende reactie te ontlokken. Eddy bleef echter onverstoorbaar zitten, hij liet Piet in het ongewisse. Maar na een kleine pauze overwon Piet zijn onzekerheid en toverde de verborgen afwikkeling op het bord:
Eddy Zijlstra vs Piet Cornelissen
34x12 (25x34)
40x29 (19-23)!
29x18 (13x42)
38x47 (11-17)
12x21 (16x29)!
Winst voor Eureka betekende voor Piet feest! De ontlading van urenlange spanning volgde in het zingen van ons clublied. 'Hand in hand, kameraden, geen woorden maar daden, leve Eureka een en twee!" Vervolgens werd de luchttrompet bespeeld, in een geweldige imitatie van zijn idool Louis Armstrong. Ja, als Eureka zijn wedstrijd wist te winnen was Piet een zeer gelukkig mens!
Geen geheim dat de drank rijkelijk vloeide. Menig dammiddag, succesvol of niet, werd ruim besprenkeld met alcoholica. Aanvankelijk Jaegermeister, later was de Jonge Jenever Piets vaste metgezel. En was er niets te drinken? Geen nood! Piet had altijd wel een oplossing paraat. Zo ook die middag dat Piet een sneldamtoernooi organiseerde in een verenigingsgebouw in Vrieheide. Hier werd geen sterke drank geschonken, wist hij. Voor het begin van het toernooi plaatste Piet zijn tas op een tafeltje, pakte pen en papier om de score bij te houden. Vervolgens verschenen borrelglaasje en een fles jonge klare ter tafel. Zijn dammiddag kon een aanvang nemen!
Het beeld van Piet staat nog steeds vers op het netvlies. Ik zie hem nog zitten, blauwgrijs colbertjasje om zijn schouders, het bekende drankje naast het bord, een caballero in de asbak. Ik zie hem nog lopen op weg naar een Hollands damlokaal, moeizame tred, hoed op zijn hoofd, aktetas in zijn hand. Ik zie hem nog feesten, Louis Armstrong, "Jongens, we drinken nog ene", een zwart randje om zijn mond. En de opmerking op het eind van de avond."Jongens, we drinken geen meer, mijn vader zei altijd: Genoeg is genoeg!"
Piet, ergens zul je altijd bij ons blijven!
Frank Verdel